Δακρυόεν γελάν Νο 2

Εάν το «δακρυόεν γελάν» αποτελεί τη βάση της ελληνικής αρετής, που ανυψώνει στην ελληνική ευδαιμονία, ο ιστορικός άνθρωπος στο σύνολό του παρείδε το μυστικό τούτο σημείο, δηλαδη την ανάγκη του μεταπλασμού και όχι της εκρίζωσης του πόνου. Αντί τούτου, απέβλεψε στο στείρο και φτωχό του κακέκτυπο, που ορίζει την υπέρβαση του πόνου δια της αποφυγής του. Έτσι επέτυχε να εξασφαλίσει την προσωρινή επιβίωση και την σωτηρία του, αλλά μόνο σαν καταστάσεις, που τις συνοδεύει ο ανηρωϊσμός και ανενθουσίαστος τρόπος. Σε καμία εποχή δεν έγινε δυνατό να εφαρμοσθούν σε πλαίσιο συλλογικό οι ύπατες διδασκαλίες για την αντιμετώπιση του πόνου του κόσμου. Η ιστορική ταραχή βεβαιώνει την χρεωκοπία του ηθικού εγχειρήματος και μαρτυρεί τον ιδεαλιστικό χαρακτήρα, που έχουν οι ύπατες διδασκαλίες. Η υπέρβαση, που υποσχέθηκαν είτε με το απόμακρο της ελπίδας είτε με την βεβαιότητα της λογικής, δεν επραγματοποιήθηκε ποτέ, γιατί προσκρούει στην ανθρώπινη αδυναμία. Ο άνθρωπος διολισθαίνει ακατάπαυστα από το μυστικό σημείο του Ελάχιστου, το οποίο κοσμοποιεί την αντιθετική σύνθεση. Αντί να αποδεχθεί το δύσκολο, που εκδιπλώνει την αυθεντική ανθρωπινη διάσταση, υιοθετεί την επικίνδυνη βούληση της ευκολίας. Η νέα σύνταξη βίου (ordo vitae), που κάθε φορά δημιουργεί, τον απομακρύνει από τους δημιουργικούς όρους της κοσμικής τάξης και τον καταδικάζει έγκλειστο στο αφύσικο θερμοκήπιο της διανοητικής ανεπάρκειας και του περίτρομου συναισθήματος. Οι καμπάνες, οι γραβάτες, οι χειραψίες και τα πρωτόκολλα, η ελεημοσύνη και οι διακηρύξεις για ισότητα, δικαιοσύνη και ελευθερία αποτελούν τα διάσημα του ξεπεσμού του.

Η πτώση του ανθρώπου στον αναυθεντικό τρόπο αναφορικά με τον πόνο του κόσμου προσφέρεται σε ερμηνεία γνωσιολογική και ηθική. Ο σωκρατικός ισχυρισμός οτι κανείς δεν κάνει ενσυνείδητα το κακό, διαφωτίζει από την έποψη της γνώσης την απόκλιση του ανθρώπου από το αίτημα για συμφιλίωση με τον πόνο του κόσμου. Η θέση του χριστιανισμού οτι η γνήσια αγάπη είναι ασύνορη, αγνοεί το δέκτη και ποτέ δεν υπολογίζει σε ανταπόδοση, για τους πολλούς χριστιανούς είναι και ανόητη και παράλογη. Ακόμη περισσότερο σκοτάδι υπάρχει στο μυστήριο της χριστιανικής ανάστασης, το οποίο αμυδρά μόνο πλησιάζεται με το προσωπικό βίωμα του πάθους της σταύρωσης. Αλλά η γνωσιολογική λήθη μετέτρεψε το πανίερο και φρικτό τούτο πνεύμα σε κοινωνική πομπή και εορταστική συνήθεια. Εάν οι φλεγόμενοι και κατακαίοντες τόποι του Θεού, κατά την περιγραφή του Μωϋσή, απέχουν τόσο πολύ από τις εκκλησίες-ταχυδρομεία της εποχής μας, κατά την περιγραφή του Rilke (10,22) η διαφορά είναι αποκαλυπτική της γνωστικής ανεπάρκειας. 

Διαχειριστης : Τι να πεις ....δακρυοεν γελαν....κωμωδια...σε ολο το μεγαλειο...

ο Δασκαλος μεγαλος πως να τον ερμηνευσεις....τα λεει ολα...η γνωστικη ανεπαρκεια...

στο αφυσικο θερμοκηπιο..της διανοητικης ανεπαρκειας...

θεωρω σαν αφυσικο θερμοκηπιο..την Αθηνα...αλλα και διανοητικης ανεπαρκειας...

την δεκαετια..1950...εως 1960...αναγκασαν ..τους χωρικους...αλλα και νησιωτες...

να πανε στα αστικα κεντρα ειφδικα στην Αθηνα...

αναρχο κτησιμο...εργοστασια...πολυκατοικιες...

μια ανοησια του πατρελθοντος...ερημωσε η επαρχια...

και αν δεν ηταν ο τουρισμος θα ηταν ερημη η επαρχια και το καλοκαιρι...

πως θα γυρισει ο κοσμος στην επαρχια...τον εχουν συνηθισει αλλιως...

ειναι και η κριση...που να βρουν χρηματα...

και καπου βλεπουμε τους παρακρατικους,...που ρημαξαν τον κρατικο μηχανισμο...

και ομως αυτος ο ξεπεσμος θα παρει τελος...οι Ελληνες-δες..εχουν δυναμη...

τελος τα ευκολα...και τα επικινδυνα...τελος ο δημοσιος υπαλληλος ο συνδικαλιστης...της διαπλοκης...η θρησκοληψια...η ανοησια...ο θεος που πιστευουν...ας σψσει τους αγαμους καλογερους του ου μοιχευσουν...που πιστευουν ..τον προφητη ..δανιηλ...οτι η εξουσια τους θα ειναι αιωνια...η ανοησια τους και η υποκρισια τους ...πηρε τελος ...ουτε ..η βια ουτε η πλανη ουτε ο δολος ..θα τους σωσει το ποταμι δεν γυριζει πισω,,,τελος εποχης...

με την δυναμη και το θαρρος οι Ελληνες-δες θα τα καταφερουν...

οπως τα καταφεραν στην Τροια με τον οδυσσεα τον πολυτροπον...

χωρις σκεψη ..στην επαρχια εταιρειες...ολοι μαζι..μπορουμε...

οχι στις σειρηνες....του διχασμου...

παντα προεχει...η ομονοια...η ενοτητα...η ομοψυχια...η ελευθερια...

οι Ελληνες-ες ειναι ευδαιμονες...